REPARTO DE PUNTOS NUN PARTIDO CON MOITO RESPETO

O Taragoña casi di adiós as súas opcións de ascenso logo de deixarse dous puntos ante un Rece con duas caras. 

O encontro comezou con pouco ritmo, sen que ningún dos equipos tomara riscos inncesarios. Tres córners case consecutivos ó noso favor fixeron que os minutos iniciais transcurriran no campo do Taragoña. No minuto 5 chegou o primeiro gol, nunha falta lexana que saca Rafa e que o balón, tras dar un bote, sorprende ó porteiro visitante; 1-0. 

Tras verse por detrás no marcador, os visitantes tomaron as rendas do partido e comezaron pouco a pouco a elaborar xogadas e gañar presencia no medio do campo. Poideron conseguir o empate nunha clara ocasión cun pase da morte no que o remate saiu desviado. O Rece estaba descolocado e co paso dos minutos, esta sensación era cada vez máis notable. 

Foi no minuto 25 cando chegaría o empate, nun saque de banda peinado con forza no primeiro pao e que se colaría polo segundo, superando por arriba a Luis, 1-1. Este gol non fixo máis que animar ó Taragoña e afundir ó Rece que se estaba a ver superado en todas as liñas por un rival que sabía ó que xogaba. Poucos minutos despois do empate, volveron a disfrutar doutra boa ocasión nunha contra ben levada pola banda dereita que terminou cun remate en medio volea que saiu moi pegada á escadra.

Chegou o minuto 35, o cal supuxo o 1-2 no marcador: falta lateral ó seu favor que non evidenciaba demasiado perigo pero, ó igual que lle pasara ó porteiro rival no noso gol, o bote sorprendía a Luis e o balón entraba mansamente na portería. O encontro era 100% do Taragoña desarrollando un xogo moi fácil con rápidas xogadas na que o obxectivo eran balóns a espalda da nosa defensa de tres que se veu desbordada. A última xogada da primeira parte apunto estivo de acabar no terceiro gol visitante senón chega a ser por Roberto que sacou o balón cando este xa entraba na portería.

Momento do descanso e tempo para facer algúns cambios tácticos. Abandonamos a defensa de tres e volvimos a colocar catro homes atrás coa que conseguimos ter máis seguridade.

A segunda metade foi ben distinta a primeira no sentido de que a posesión do balón foi moito máis parexa. Cando tiñamos o balón atrás xa non buscábamos sólo as xogadas directas como no primeiro tempo senón que tivemos máis calma. Un pase largo de Gustavo que se convirteu en disparo, obligou ó porteiro rival a estirarse para despexar o balón, no que foi o primeiro tiro dos nosos desde o minuto cinco no que logramos o gol.

O Taragoña non renunciaba ó ataque e dispuxo dunha boa oportunidade cun disparo que se marchou alto por moi pouquiño. O empate chegou no minuto 58 cando de novo Rafa executa unha falta lateral que é desviada o suficiente por un rival para descolocar ó seu meta, 2-2.

Co empate o partido igualouse ainda máis. O Taragoña necesitaba os tres puntos pero non se vía capaz de chegar con claridade á nosa portería. O Rece fíxose forte en labores defensivas e non pasou verdadeiros apuros. 

A pesar de que non se poden detacar acercamentos con perigo por parte de ningún dos bandos, o encontro foi bonito ata o final especialmente pola intensidade e as ganas que se estaban a ver. O xogo chegou ó seu fin co Taragoña atacando e conseguindo un par de córnerse xa no desconto que non chegaron a bo fin.

Final do partido e un punto para cada un que nos/lles deixa na mesma posición na táboa.

Xogaron: Luis, Nacho, Roberto (Gustavo), Carabán, Carlos, Rafa, Osvaldo (Suso), Ortoño (Alex), Raúl, Sebas (Eloi)

Goles: Rafa (2)

A FALTA DE CONCENTRACIÓN E DE INTENSIDADE FIXO QUE PERDÉSEMOS A OPCIÓN DE PUNTUAR NUNHA SEGUNHA METADE PARA OLVIDAR

Comezamo o encontro moi ben posicionados, sendo superiores en todas as parcelas do campo. O xogo en sí era dun dominio igualado pero ben se notaba que o Palmeira non estaba nada cómodo, e eran eles quén tiñan que ir a pola vitoria dende o minuto un por xogar coma locais e pola necesidade de non perder distancia co tren do ascenso. Esta sensación de incomodidade era producida principalmente pola boa presión exercida no medio do campo que impedía que conectasen máis de 2-3 pases seguidos e enganchasen cos seus homes de arriba.

A primeira ocasión chegou aló polo cuarto de hora despois dunha boa combinación e que terminou cun tiro de Mika desde fora da área que se marchou desviado. Ó Palmeira costáballe sair do seu campo e o xogo transcurría nesa parcela. Cada vez chegabamos con máis facilidade á súa zona de perigo pero sen conseguir crear ocasións.

Sen embargo, cando mellor estábamos, chegou o 1-0 no minuto 27: saque de banda sen aparente perigo, un home deles recibe o balón de espaldas e dase a volta entre dous xogadores nosos e provoca un penalti sen discusión que a piques estivo de parar Luis.

Tan sólo tres minutos máis tarde conseguimos empatar, tras unha falta lexana sacada por Carabán  na que o porteiro mide mal e acábase colando nas redes, 1-1.

O encontro estaba tolo e así continuou porque dous minutos despois do empate, o árbitro inventaríase un novo penalti a favor do Palmeira que, desta vez sí, puido atallar Luis adiviñando a intención do rival. Tras esta controvertida decisión do trencilla o partido quentouse por momentos, epecialmente cunha dura entrada a Osvaldo que debeu terminar coa expulsión dun rival que xa tiña unha amarela e, tras a falta, lanzou o balón cara o propio Osvaldo co xogo detido.

Os derradeiros minutos da primeira metade foro para o Palmeira e parecían predecir o que se aveciñaba de cara a segunda parte.

O descanso sentounos moi mal, todo o contrario que ó rival que se debeu de dar conta de que apretaban ou se lles iba a poñer o encontro moi difícil. O primeiro tercio dos segundos 45 minutos transcurriron ó contrario que na primeira parte; agora éramos nós os que non estábamos cómodos e os que non saíamos do noso campo. As ocasións do Palmeira íanse sucedendo e cada vez eran máis claras co paso dos minutos.

Avisaron cun remate de cabeza ó largueiro tras unha xogada na que fomos demasiado inocentes; esta xogada rematou en córner e, tras éste chegou o 2-1, minuto 58, cun cabezazo no primeiro pao sen apenas oposición real.

A cousa non pintaba nada ben porque a pesar de ir perdendo, eran eles quen seguían co ritmo do xogo. Ata tres ocasións clarísimas tiveron antes de conseguir marcar o terceiro tanto: dúas delas foron salvadas por Luis e outra bloqueuna Roberto debaixo dos paos.

Xa era moito aguantar e o 3-1 chegou no minuto 78: Falta colgada dende o medio do campo e, incompresiblemente, chegan dous xogadores rivais completamente sólos o segundo pao para rematar cruzado ante a solitaria figura de Luis.

O encontro estaba finiquitado e xa desexábamos que rematara, pero antes aínda tiveron tempo para marcar o cuarto nun contragolpe levado a cabo pola banda dereita con moita velocidade, pase da morte que é sacada novamente por Luis en primeira instancia, pero o rexeite caelle a un rival que non perdoa e consegue marcar ante a pasividade dos nosos que non foron solidarios para axudar en defensa.

No minuto 89 Lojo maquillou o resultado e deixouno nun 4-2 cun bo gol de falta.

Xogaron: Luis, Nacho (Roberto), Carabán, Raúl, Jusepe, Mika, Carlos, Alex (Ortoño), Lojo, Portos (Sebas) e Osvaldo

Goles: Carabán e Lojo