UN SIMPLÓN RECESENDE NON FOI CAPAZ DE FACERSE FORTE COMO LOCAL E COLLEITA A SÚA PRIMEIRA DERROTA.

Moito público nas gradas da Devesiña para presenciar un encontro que, ainda que comezou algo aburrido, co paso dos minutos fíxose máis e máis atractivo a ollos dos espectadores.

Xogadores de ambos equipos saíron ao campo en busca de agradecer aos seus aficionados os apoios que estaban a recibir desde a grada. Esto notouse na loita que había en cada balón dividido e na tensión coa que se xogaba. Consecuencia disto foi que ata cerca do final da primeira parte non houbo ningunha ocasión a destacar por parte de ningún equipo. O xogo desenvolvíase en zona de medio campo, dende o cal se intentaban abrir balóns ás bandas pero, cando o balón chegaba aí, rápidamente se facía un dous contra un no cal o atacante tiña as de perder. Arredor do minuto 25 chegou o primeiro traspés para nos coa lesión de Carliños, un dos nosos mellores homes, que se via obrigado a abandonar o campo por mor dunha lesión nos isquiotibiales.

As xogadas a balón parado eran a través das cales se creaba algo de nerviosismo. Foi precisamente nunha delas na que se produxo unha acción que posiblemente cambiou o rumbo do partido. O noso porteiro Rubén saiu a despexar por alto e levou un golpe no muslo que propiciou que tivera que xogar toda a segunda parte coxeando notáblemente ante a falta dun porteiro suplente.

No minuto 40 o Cacheiras adiantouse no marcador logo dunha falta lanzada dende a banda e na que un xogador rival se adianta a todos e logra peinar o balón desviando a traxectoria deste e poñer o 0-1. Primeira ocasión, primeiro gol.

Con este resultado chegamos o descanso con caras moi largas dos nosos xogadores, disgustados por non ser capaz de realizar un sólo disparo a portería e por haber encaixado ese gol. Tiñamos no recordo o primeiro partido de liga contra o Lampón no que chegamos ó descanso con este mismo resultado e na segunda parte conseguimos darlle a volta.

Coa ilusión de revirar a situación empezamos os últimos cuarenta e cinco minutos, pero esta ilusión durou cinco minutos, o tempo que necesitou o Cacheiras para marcar o 0-2. Minuto 50, de novo falta lanzada dende a esquina da área e o balón que supera por arriba a Rubén, quen esperaba un centro e non un disparo directo.

O partido poñíase moi costa arriba para os nosos intereses. Sabiamos que se non marcabamos un gol pronto, sería imposible remontar. Dito e feito. No minuto 57, Rafa recolle un rexeite no borde da área e engancha unha bonita volea que se cola cerca da escadra, 1-2. Había ainda vida. Durante os minutos seguintes, buscamos o gol con máis corazón que cabeza pero o Cacheiras facíase forte en defensa e saía rápido ao contraataque e sabendo que noso porteiro case non daba corrido. Nun deses contraataques estiveron a punto de conseguir a sentencia tras un tiro ao largueiro e un posterior rechace que saiu por encima da portería.

Poidemos conseguir o empate tras un saque de esquina, pero o cabezazo de Muras pasou cerca do pao. Esta foi a última oportunidade antes de que o Cacheiras conseguira o 1-3 definitivo. O gol veu, como non, precedido dunha falta en medio do campo que colgaron á area e na que un xogador rival peinou hacia atrás, o balón pegou no pao e o rexeite foi aproveitado para empuxar o balón ás redes.

O partido ahora sí que estaba imposible, non porque non seríamos capaces de marcar dous goles, senon porque sabíamos que se o Cacheiras quería podía marcar un novo gol aproveitándose da lesión de Rubén. De todas formas, nos non lle demos a espalda ó partido e seguimos loitando. Poidemos recortar diferencias en dúas ocasións nas que Ortoño non estivo acertado, primeiro nun globo que se marchou lambendo o pao e despois cun tiro dentro da área tamén desviado.

Chegouse o fin dos 90 minutos e o Cacheiras que se levou o partido aproveitándose das nosas dudas a balón parado e comportándose coma un equipo serio.

Xogaron: Rubén, Nacho (Gus), Carabán, Eloi, Raúl, Muras, Carlos (Jusepe), Mika (Portos), Lojo, Rafa (Munín), Sebas (Ortoño).

Goles: Rafa